ჩემი ფანჯრებიდან ჩანს რძისფერში გახვეული კორპუსები.
სევდისფერად მოიქარგა ყველაფერიი.. ან იქნებ მე მეჩვენება და სულაც არ არის ასე.. ჩემი ფანჯრებიდან ჩანს რძისფერში გახვეული კორპუსები..ფერმკრთალი მზის ბოლო სხივები.....ვარსკვლავებივით ბევრი ფიქრი ტრიალებს ჰაერში... რაღაცნაირად უცნაური დღეა... ბევრ რამეზე რომ ჩაგაფიქრებს...გულში ჩაგახედებს და შენს სიპატარავეს დაგანახებს...მერე მიხვდები რომ შენ სულს ისევე სჭირდება გაზრდა და საზრდოობა,როგორც ყვავილს,რომელსაც თუ არ მორწყავ გახმება.. რა ბედნიერებაა უშრეტი წყალი...მარადიული.... ნეტავ სულ ოდნავ,მდოგვის მარცვლის ხელაზე მაინც დავემსგავსო სამარიტელ დედაკაცს... ოდესმე......მაინც....სანამ ჩემი მზის სხივები სამუდამოდ გაქრება..........
No comments:
Post a Comment
დამიტოვეთ კომენტარი
Note: Only a member of this blog may post a comment.